คนึงนิตจิตฝันถึงวันเก่า

คนึงนิตจิตฝันถึงวันเก่า
มีเธอเฝ้าเคียงคู่อยู่กับฉัน
ทั้งเช้าสายบ่ายเย็นไม่เว้นวัน
มาทิ้งกันแสนเศร้าให้ร้าวราน
ปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวแสนเปลี่ยวจิต
ไร้คู่คิดคู่เรียงคู่เคียงฝัน
นึกถึงวันที่เคยอยู่เป็นคู่กัน
นึกถึงวันกาลเก่ายิ่งเหงาใจ
คงหมดบุญหมดกรรมร่วมทำสร้าง
ไม่อาจยั้งรั้งเธอให้อยู่ได้
พิพากษาอาญาเธอน้อยไป
ฉันจำอยู่เดียวดายในห้องกรง