คืนนี้เหน็บหนาว
ไร้ดาวมืดหม่น
คิดถึงคนที่จากไปไกลแสนไกล
เธอลืมเยื่อใยเคยมีให้ต่อกัน
กาลเวลาแปรผันเธอให้เปลี่ยนไป
ไม่มีอีกแล้วคนช่วยเติมฝัน
เหลือเพียงฉันที่ยืนเพียงลำพัง
กำลังใจอ่อนล้าลงทุกเสี้ยวนาท
ดวงฤดีเปลี่ยวเหงาเศร้าระทม
แต่มันเป็นเพียงลมรักร้างพัดผ่านมา
สายลมจ๋าช่วยพัดพาความรักไป
แค่ความรักลบเลือนจากหัวใจ
เพียงความอ่อนไหวฟ้ามืดมน
Saturday, December 6, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment