Monday, December 8, 2008

ใจคนใช่ก้อนเนื้อ.....ศัตราเถือจึงหดหาย


ใจคนใช่ก้อนเนื้อ.....ศัตราเถือจึงหดหาย......
ใจคนมิมากมาย.......แต่มีรักกลบฟ้าดิน....


โดดเดี่ยวเดี่ยวดายยามกรายจาก
เพียงคิดฝากหลากคำไปพร่ำหา
คำว่ารักปักใจไม่เลิกรา
คือวาจาสุดท้ายจะให้เธอ
<[Chon]>


รัก..คือคำหวานหวานปานน้ำผึ้ง
หลอกให้หลงคิดถึงคะนึงหา
รัก..คือความตราตรึงในอุรา
หลอกให้คนบ้าบ้าตั้งตาคอย

0 comments: