บทกลอน ถึงจะโง่โง่เง่าดังเต่าตุ่น...

ถึงจะโง่โง่เง่าดังเต่าตุ่น...
ยังหอมกรุ่นพฤกษากลิ่นราศี
ถึงจะโง่เหมือนลาตามวาที...
แต่ยังครองความดีมิเสื่อมคลาย
เพราะถ้าโง่ก็คงโง่ต่อชั่วช้า...
ยังฉลาดจรรยามิรู้หน่าย
อันความโง่เขาว่าโง่ก็คงใช่...
แต่คนโง่มิได้หมายสิ้นปัญญา
แม้ฉลาดดังจิ้งจอกจอมกลอกกลิ้ง...
แม้นฉลาดเหมือนลิงจอมมายา
แม้นฉลาดดังกระต่ายเจ้าปัญหา..
จงรู้ว่าความฉลาดมิอาจดี
อันความโง่ความฉลาดควรมีครบ...
โอบแขนนบรับไว้อย่างหน่ายหนี
ถึงจะโง่ขอให้โง่แบบรู้ที่...
ครั้นฉลาดพาทีควรรู้กาลฯ