Saturday, February 14, 2009

บทกลอน "เธอเงียบหายไป..ไม่ติดต่อมาเหมือนเคย..


"เธอเงียบหายไป..ไม่ติดต่อมาเหมือนเคย..
ฉันจำต้องวางตัวเฉย....ไม่อาจเล่าหรือกล่าวได้เลย..
ทำนิ่งเฉยเหมือนไม่แคร์....แต่ลึกในใจฉันแสนเฝ้าฝัน..
สุดพร่ำเพ้อ..อยากได้พบสบตาเธอ..
รู้ไหมน้ำตาเออล้นจากใจ...
คิดถึงเธอใจแทบขาด...เธอดั่งหยาด..
น้ำฝนใสหลั่งรินมาสู่ใจ..ให้ชุ่มได้ด้วยใจเธอ....
เธอเป็นดั่งแสงไฟ...คอยส่องให้...ฉันเห็นทาง..
มืดมิดและอ้างว้าง..กลับสว่างด้วยใจเธอ
ยามนี้ที่ฉันเหงา..สุดแสนเศร้าและเดียวดาย
หาเธอเป็นกำลังใจ..ไปอยู่ใหนนะคนดี..
กลับมา..หาฉันเถิด..อย่าเตลิดหลีกหนีไป..
รักเราไม่เดียวดาย..ฉันขอให้สัญญาเธอ.."

0 comments: