ในรัตติกาลความมืดคืนวันเก่า...
ถูกรุมเร้าด้วยความเหงาความห่วงหา...
มีสายตาหนึ่งคู่จ้องมองไร้แววตา...
กับอีกหนึ่งสายตาที่ไร้ความห่วงใย...
ณ เวลาเสี้ยวหนึ่งซึ่งตรงนั้น...
เปลี่ยนเธอฉันเงียบงันและหวั่นไหว...
จากความสุขบนทางฝันที่ยาวไกล...
มันหมดไปหายลับไป...กับความมืดมน...
Tuesday, March 24, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment