ในคืนเหงาคืนหนึ่งที่อ้างว้าง......
นั่งมองหยดน้ำค้างพร่างพราวใส
ไห้ปริ่ม..ปริ่มเหมือนดั่งว่าจะขาดใจ....
หยาดน้ำใสไหลรินออกจากตา
ด้วยท้อแท้ด้วยอ่อนแอด้วยหวั่นไหว......
เพราะร้างห่างคนเคยใกล้เฝ้าใฝ่หา
คนเคยรักเคยอาลัยมิห่างตา.....
บัดนี้หนาไร้เธอมาอยู่ข้างเคียง
Friday, March 27, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment