หยิบเอาดาวบนฟ้ามาเอ่ยอ้าง
เอาฟ้ากว้างแทนกระดาษวาดอักษร
เอาหัวใจแทนถ้อยคำพร่ำเว้าวอน
เป็นบทกลอนถึงคนดีสุดที่รัก
ณ ฟากฟ้าแห่งนี้ที่กว้างไกล
ในหัวใจของฉันนั้นประจักษ์
ได้ซาบซึ้งถึงคำพร่ำเอ่ยนัก
ได้รู้จักรักรักนั้นเป็นฉันใด
Wednesday, December 10, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment